Mijn baby wil niet in zijn eigen bedje slapen

Bedtijd is tussen de leeftijd van 2 en tot 4 jaar een behoorlijke klus. Bij heel wat peuters is het een ritueel dat nooit eindigt en is het elke dag moeilijker om je kindje in bed te krijgen. Elk excuus is goed om niet te moeten gaan slapen: één verhaaltje, dan nog eentje, en nog één, dorst, plassen, een kus van papa, mama en … papa en… mama! Het is te heet, te koud en … ohja: hij wil in jouw bed slapen! Als je kindje dan eindelijk slaapt, schreeuw je soms nog te snel victorie. Na een paar uren kan je kindje namelijk plotseling al schreeuwend en huilend wakker worden. Als zo’n ritueel zich enkele dagen na elkaar herhaalt, zijn jullie natuurlijk ook zelf doodop en eindigt je kindje toch vaak tussen jullie in.

Zelfs al is de kinderkamer heel dicht bij bij de jouwe, heeft je kindje een knuffel en nachtlampje, praat je zodat hij/ zij je kan horen, toch kunnen kindjes ontroostbaar zijn als ze naar bed moeten. Er zijn heel wat oorzaken waarom ze dat kunnen doen:

• Ziekte
• Verlatingsangst (jullie zijn met z\'n tweeën!)
• Ze willen mama alleen (vooral in de oedipale periode)
• Een grote verandering (komst van een ander kind, verhuizing, start van de crèche of school)
• Angst voor nachtmerries of de nachtmerrie zelf
• Onzekerheid

Stel je kindje gerust en breng hem rustig terug zijn eigen kamer. Blijf een tijdje bij je kindje en leg uit dat alles in orde is, dat er niets kan gebeuren, dat het tijd is om te gaan slapen en dat je er zal zijn als hij/ zij wakker wordt. Je kan even blijven, de deur openlaten of een zacht lampje aansteken. Probeer niet te schreeuwen of boos te worden. Meestal verergert het de situatie alleen maar. Natuurlijk zal je minder geduld hebben naargelang je slaap alsmaar meer onderbroken wordt, maar probeer ook dan de kalmte te bewaren.

Moed en geduld: slaaptraining vergt wat van jonge ouders. Maar op een dag zijn je kinderen pubers en liggen ze om 11u ’s ochtends nog in bed. Dan zul je verbaasd terugkijken naar deze vermoeiende maar mooie tijd!