De keizersnede: alles wat je wil weten

Bij een keizersnede of “sectio caesarea” wordt de baby niet op een natuurlijke manier geboren, maar via de buikwand tijdens een operatie. De gehele operatie duurt gemiddeld zo’n 45 minuten, maar de baby wordt meestal al na 5 minuten tot een kwartier geboren. De arts zal een incisie of een snede maken in de buik ter hoogte van de venusheuvel. De ingreep gebeurt doorgaans onder lokale verdoving, tenzij het een beslissing van het laatste moment is. In dat geval verkiest de dokter vaak een algemene verdoving.

Het woord keizersnede is afgeleid van het Latijnse "caesar", dat komt van het werkwoord "caedere" of “snijden, insnijden”. Een populaire etymologie brengt het ten onrechte in verband met de geboorte van Julius Caesar. De Romeinse schrijver Plinius de Oudere zag zo\'n geboorte als een gunstig voorteken omdat de beroemde krijgslieden Scipio Africanus en Manius Manilius ook op die manier ter wereld kwamen.

Zodra je onder verdoving gebracht bent, maakt de arts een snede in je onderbuik, buikwand en baarmoeder. Vervolgens komt je baby via deze opening ter wereld en wordt de navelstreng doorgeknipt. De arts zal je buik zorgvuldig hechten om het litteken zo minimaal mogelijk te houden.

Wat zijn de risico’s van een keizersnede?

Voor de baby zijn er nauwelijks nadelen verbonden aan een keizersnede. Voor de moeder daarentegen zijn er wel enkele risico’s die met een keizersnede gepaard gaan:

• Bij de volgende bevalling kan het litteken openscheuren. De kans hierop is anderhalf procent, maar een gescheurd litteken kan ernstige gevolgen hebben voor de baby en de moeder.
• Bij een volgende zwangerschap is er iets meer risico dat de moederkoek in het oude keizersnede-litteken groeit. Dan kan het gebeuren dat de placenta na de geboorte van het kind niet loskomt, wat complicaties met zich meebrengt. Ook kan de placenta voor de baarmoedermond komen te zitten.
• Na een keizersnede is de kans groter dat de moeder een infectie of ernstige trombose krijgt.
• Na een keizersnede moet de moeder langer rusten en kracht opdoen dan na een gewone bevalling. 

Na de operatie kan je 2 à 3 dagen pijn hebben aan het litteken, maar dat zal met pijnstillers verholpen worden. Blijft de pijn aanhouden, waarschuw dan altijd een verpleegkundige. Na de operatie mag je weer gewoon eten en drinken en in principe ook meteen borstvoeding geven.

Na 1 à 2 dagen beginnen ook je darmen weer normaal te werken. De buik is dan wel nog wat opgezet en je kan pijnlijke krampen hebben. Houd er rekening mee dat het in totaal 4 à 6 weken kan duren voordat je weer helemaal op krachten bent. Zware fysieke taken zoals stofzuigen, ramen lappen en hevige zaken heffen, zorgen voor druk op de wond en de hechtingen. Probeer daarom zware inspanningen te vermijden tijdens de eerste 6 weken na de operatie.

Zoals eerder al aangehaald, kunnen bij een keizersnede verschillende complicaties voorkomen. Daarom zal een gynaecoloog enkel overgaan tot een keizersnede in volgende gevallen:

• Als een natuurlijke bevalling niet mogelijk is of teveel risico inhoudt voor moeder of kind.
• Als reeds voor de bevalling duidelijk is dat een natuurlijke bevalling niet mogelijk is, bijvoorbeeld omdat je een ernstige operatie hebt gehad.
• Als tijdens de bevalling de placenta voor de baarmoedermond ligt.
• Als tijdens de bevalling een vleesboom de indaling van het kind verhindert.
• Als er complicaties optreden tijdens de bevalling, zoals een placenta die onvoldoende werkt.
• Als de bevalling te lang duurt of het kindje te weinig zuurstof krijgt.

Een geplande keizersnede noemen we ook wel een primaire keizersnede. Toch wordt er vaak tijdens de bevalling beslist om over te gaan tot een keizersnede. Dan spreken we van een secundaire keizersnede.

Nog vragen over de gevolgen van een keizersnede? Je leest het hier!