Een dagje uit met vrienden [Getuigenis van een mama]

Onze kinderloze vriendin stelde voor: "Laten we een keer afspreken met de kinderen erbij?" En wij stemden enthousiast in. Na het plannen van het uur, rekening houdend met de dutjesschema's van vier kinderen en wat wiskunde om alles af te stemmen, legden we een datum en tijd vast.

Een maand later bevonden we ons in een plaatselijk park, samen met 100 andere ouders op een feestdag. Vriendin A was anderhalf uur te vroeg omdat haar baby niet wilde slapen. Vriendin B liet weten dat ze minstens anderhalf uur te laat zou zijn omdat haar peuter nog sliep.

Vriendin C was al sinds de dag ervoor gestrest en sleepte twee extra outfits en een volledige uitzet mee, om vervolgens te klagen over alles wat ze moest meenemen. Dat was ik, vriendin C.

Eenmaal aangekomen en na elkaar te hebben gevonden in de menigte, zaten we aan een leeg tafeltje op het terras. Onder het genot van verfrissende drankjes (letterlijk, want mijn baby morste meteen een flesje water over ons), deelden we de laatste updates over ons leven.

Met hernieuwde energie begaven we ons naar de speeltuin om de peuters in het gezelschap bezig te houden. Vriendin B en E besteedden het grootste deel van de namiddag aan het achterna zitten van hun peuters en hen op speeltoestellen te zetten.

Vriendin D begon minstens 4 keer opnieuw haar verhaal, één keer voor ieder van ons die op dat moment langer dan vijf minuten kon zitten.

Reservekleding werd tevoorschijn gehaald voor de enthousiaste peuters nadat ze een fontein hadden ontdekt. Ik besloot mezelf voor te nemen om voortaan ook reservekleding voor mezelf mee te nemen, nadat mijn dochter enthousiast haar fruitpap over mijn t-shirt had gemorst.

Aan het einde van de dag besloten we een groepsfoto te maken. Resultaat: minstens 2 huilende kinderen en 4 moeders die op het randje van een zenuwinzinking balanceerden.

Tot op de dag van vandaag kijk ik soms naar die foto om mezelf eraan te herinneren dat het nog steeds erger kan.v

Toen we na afloop opnieuw onze agenda’s bovenhaalden om onze volgende afspraak in te plannen klonk het unaniem: “Misschien volgende keer zonder de kindjes?”.