En je andere kinderen?

Misschien voelen je oudere kinderen zich een beetje in de steek gelaten en gaan zij, om jouw liefde op de proef te stellen, een aantal boodschappen uitsturen die je zelf maar moet ontcijferen: talloze stommiteiten uithalen, opnieuw beginnen bedplassen, nachtmerries hebben, niet meer willen eten… ontzettend vindingrijk om je aandacht te trekken Geef je kinderen niet meteen een standje, leg uit dat mama’s en papa’s hart meegroeit als er een kindje bijkomt en dat ze er altijd hun plaatsje in zullen hebben.

Voor jou is dat misschien evident, maar voor hen niet. Laat ze zich groot voelen, betrek hen bij de verzorging, laat hen meehelpen wanneer je de baby wast en verschoont. Dan voelen ze zich belangrijk. Probeer ook, zelfs al is het een heksentoer, een beetje tijd uit te trekken voor hen alleen (en aarzel niet om hiervoor papa in te schakelen zodat hij zich intussen even met je kleintje bezighoudt). Die waardering voelen ze en het zal hen helpen bij het opgroeien. 

Toen je je oudere kinderen verklapte dat ze er een broertje of zusje bij kregen, zagen ze hierin meteen een nieuw kameraadje om samen te spelen en kattenkwaad uit te halen. En nu blijkt die nieuwe huisgenoot niet meer dan een kleine garnaal te zijn, die niets anders doet dan slapen en huilen en die ook nog eens met alle aandacht van mama en papa gaat lopen… De ontnuchtering kan soms hard aankomen!

Toch zal hun nieuwsgierigheid uiteindelijk de bovenhand halen. Ze gaan de baby ‘ testen ’: reageert hij, weent hij als hij pijn heeft ? Daarom gaan ze hem misschien schudden, knijpen, bijten, de speelgoedmand in zijn wiegje uitkieperen, met de vingers in zijn oogjes prikken… Genoeg om je gek te maken. Dan moet je krachtdadig optreden, maar hen tegelijk uitleggen dat een baby heel kwetsbaar is en dat het de taak is van de ouders om hem te beschermen, net zoals je dat voor hen hebt gedaan.